Whispering Corridors 2 (Memento Mori)

เสียงเพรียกแห่งความตาย

คราวที่แล้วหนังที่แนะนำมาจากค่ายไต้หวัน แต่วันที่จะมาแนะนำวันนี้เป็นหนังแนวสยองขวัญในโรงเรียนจากค่ายเกาหลีบ้าง...ตัวหนังได้รับคำวิจารณ์ในแง่บวกมาก หลายค่ายที่วิจารณ์ให้คะแนนเต็ม 5 ดาวเลยทีเดียวเรื่องนี้เป็นหนังที่ได้ดูมาประมาณเกือบ 6 ปีแล้วค่ะ แต่ความประทับใจยังคงอยู่ นาน ๆ เอามาเปิดทีก็สนุกดีเหมือนกัน เป็นหนังเกาหลีเรื่องแรกที่ทำให้เราอยากติดตามหนังเกาหลีไปเลย กระแสตอนนั้นยังไม่บูมมากเหมือนในสมัยนี้ ทำให้ต้องยอมลงทุนสั่งมาจากต่างประเทศก็ยอมเลยทีเดียว

Name : Yeogo Goedam II / Whispering Corridors 2/ Memento Mori

Directors and writers: Tae-Yong Kim /Kyu-Dong Min

Release Date: 24 December 1999 (South Korea)

Genre: Horror/ Romance/ Drama

Awards:1 win & 3 nominations(Nominate from Fantasporto, Paris Film Festival, Slamdance Film Festival and won Slamdance Film Festival for Vision Award for Cinematography)

Cast: Kim-Min Seon (as Kim-Min Ah)

Park-Ye Jin (as Min-Hyo Shin)

Lee-Young Jin (as Yoo Shi Eun)

---

เรื่องย่อ

มินอาเด็กนักเรียนชั้น ม.5 บังเอิญพบไดอารี่เล่มสีแดงวางอยู่บนอ่างล้างหน้า พอเปิดไปพบเนื้อหาข้างในพบว่าน่าสนใจเลยหยิบติดมือมาด้วย แท้จริงแล้วไดอารี่เล่มนี้เป็นไดอารี่ของชิอึน เพื่อนร่วมชั้นของเธอเอง ภายในไดอารี่ได้บอกเล่าเรื่องราวมากมายในความสัมพันธ์ของชิอึน และ เฮียวชินเด็กสาวที่มีความสามารถทางด้านศิลปะถึงขั้นเป็นดาวเด่นและยังหน้าตาดีจนทำให้เพื่อนร่วมชั้นหลายคนไม่ชอบหน้า เธอเองก็ไม่ค่อยสมาคมกับใครเสียด้วย ในวันเดียวกันนั้นเอง มินอาได้เห็นชิอึนและเฮียวชินขึ้นไปบนดาดฟ้าด้วยกัน ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น เฮียวชินโดดตึกเรียนลงมาเสียชีวิต ท่ามกลางข้อสงสัยของสาเหตุในการตายของเธอที่ยังไม่มีใครเฉลย วิญญาณที่ยังไม่ไปสู่สุคติก็ออกหลอกหลอนเหล่านักเรียนและอาจารย์ในโรงเรียนจนกลายเป็นตำนานความสยองต่อมา.....

ต่อไปนี้เป็นการ Spoil ทั้งจากภาพและข้อความค่ะ

เรื่องนี้นะคะประทับใจการเล่าเรื่องมากเลย เค้าใช้ภาพเป็นสัญลักษณ์ได้ดีมาก สื่อให้เราเข้าใจหลายอย่าง อย่างเช่นฉากแรกที่เปิดมาเลย จะเป็นภาพของสองสาวชิอึนและเฮียวชินกำลังจมน้ำ จากในภาพตอนแรกทั้งสองนั้นตกน้ำลงไปด้วยกันและมีผ้าสีแดงผูกข้อเท้าของทั้งคู่ไว้ด้วยกัน แต่ชิอึนนั้นกลับดิ้นรนหนีออกมาจากพันธนาการนั้น แต่เฮียวชินกลับฉุดรั้งเอาไว้อย่างสุดแรงเกิด สุดท้ายชิอุนก็หนีพ้นน้ำขึ้นมาได้ ส่วนเฮียวชินจมน้ำลงไป ภาพนี้ทั้งคู่ไม่ได้จมน้ำกันจริง ๆ นะคะ แต่เป็นการเล่าเรื่องเนื้อเรื่องหลักที่หนังจะนำเสนอต่อไปอีก 90 นาทีจากนี้โดยใช้ภาพค่ะ

ตัวละครหลัก (Main Character)

มินอา (รูปขวามือที่กำลังถือผ้าเช็ดหน้า) นักเรียนชั้นม. 5 ปกติคนหนึ่ง ไม่ได้เป็นคนเด่นอะไร ธรรมดาจริง ๆ ค่ะ เป็นคนอย่างเรา ๆ ที่ไม่ได้ชอบรักเกลียดต่ออะไรมากมาย แค่เขาว่ามาเราก็เอองั้นเหรอ เดิมทีเธอไม่ได้เคยพูดคุยกับเฮียวชินนักเพราะอยู่ต่างห้องแถมเพื่อนสนิทของเธอยังไม่ชอบหน้าเฮียวชินสุดฤทธิ์ แต่ต่อมาเมื่อเธอได้เข้าใจเฮียวชินผ่านไดอารี่มากขึ้น การเล่าเรื่องในส่วนที่แสดงให้เห็นว่า มินอาเข้าใจในตัวเฮียวชิน ด้วยการใช้ภาพเธอแทนเฮียวชินไม่ว่า เธอเห็นตัวเองนอนตายจมกองเลือด เธอเข้าไปดูแลช่วยเหลือชิอึน รวมทั้งการที่เธอสามารถสื่อสารทางจิตกับชิอุนได้ (เรื่องนี้ออกแนว Super Natural หน่อย ๆ อาจไม่ใช่สื่อสารทางจิตแต่มองตาแล้วรู้ใจซะมากกว่า)

เฮียวชิน(สาวที่กำลังหยอกล้อกับชายหนุ่มในรูปซ้าย) เธอน่าจะเป็นเด็กที่เป็นผู้ใหญ่เกินตัวซะมากกว่าทำให้เข้ากับใคร ๆ ไม่ได้ต้องไปคบเพื่อนที่อายุมากกว่าอย่างอาจารย์โก (Goh) อาจารย์หนุ่มสอนวิชาวรรณกรรมที่ปกปิดความอ่อนแอไว้มาหลงรักเธอเพราะชอบในความเข้มแข็งในตัวเธอ แต่เฮียวชินก็มั่นใจว่า เธอรักเพียงแต่ชิอึนคนเดียว เธอคิดกับอาจารย์หนุ่มเพียงแค่เพื่อนในยามที่ชิอึนไม่ว่างเท่านั้น ตัวละครแบบเธอมีเสน่ห์ ลึกซึ้ง ลึกลับเข้าใจยาก

ชิอึน (สาวผมสั้น) ชิอึนมีปัญหาในเรื่องการฟังเสียงแต่เธอต้องปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับเนื่องจากมีผลต่อการคัดตัวนักวิ่ง มีเพียงเฮียวชินเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ (ต่อมามินอาก็รู้เพราะแอบไปอ่านไดอารี่เขามานี่) เรารู้สึกมีตอนหนึ่งที่เราเข้าใจเธอเลยคือ ตอนที่เรียนคอรัสกันอยู่ แล้วเธอไม่สามารถร้องได้เข้ากับทำนองเพราะเธอไม่ได้ยินเสียงเปียโน อาจารย์ให้เธอยืนขึ้นร้องเดี่ยว เธอก็ร้องไม่ได้อีก จนคนในห้องมองกันหมด ฉากนี้ให้ความรู้สึกอึดและอายแทนชิอึนเลยทีเดียว สุดท้ายฉากนี้เฮียวชินที่เป็นคนเล่นเปียโนกระแทกแป้นดังปัง! เข้าใจว่าเพราะอึดอัดที่อาจารย์ขู่เข็ญให้ชิอึนร้องอยู่นั้นแหละ และฉากต่อมานี่เองที่ทำให้เราเข้าใจว่า ทำไมทั้งคู่สามารถสื่อสารกันทางจิตได้ เพราะเฮียวชินบอกว่า คนเราต่างมี Harmony ที่ต่างกัน ชิอึนก็มี เธอก็มี ถ้า Tune กันได้ก็จะสามารถสื่อสารกันได้ จึงเป็นที่มานั่นเอง

สำหรับด้านความสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้น เฮียวชินและชิอึนนั้นรู้จักกันตั้งแต่อยู่ ม.4 ทั้งคู่เป็นคนที่นิสัยเหมือนกันคือเงียบเก็บตัว ไม่ค่อยเข้าสังคมได้ไม่ดี สำหรับชิอึนนั้นไม่ค่อยมีปัญหานัก แต่เฮียวชินกลับโดนกลั่นแกล้งจากเพื่อน ๆ ตลอดเวลาเพราะตามท้องเรื่องเธอเป็นคนเด่น หน้าตาดี ดูมีความมั่นใจสูง ทำให้เพื่อน ๆ อิจฉาทั้งต่อหน้าและลับหลัง ทั้งคู่ถูกดึงดูดเข้าด้วยกันเนื่องจากเกิดวันเดียวกัน (มันคุ้น ๆ มิโกะฯมั้ย) และเป็นพวกที่มีปัญหากับเพื่อน ๆ ในชั้นเหมือนกันเธอเลยมาเป็นเพื่อนกันและความสัมพันธ์ก็พัฒนาตามมาหลังจากที่ทั้งคู่ได้ตกลงเขียนไดอารี่ร่วมกัน (ไดอารี่สี่แดงเจ้าปัญหาที่มินอาเก็บได้นั่นแหละ) แล้วก็มากขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายมาเป็น 'คู่รัก' ในที่สุด

สำหรับในสังคมเกาหลีเรื่อง รักเพศเดียวกันนี้เป็นเรื่องที่เป็นข้อห้ามอย่างรุนแรงที่สุดในสังคมทีเดียว ทำให้ความรักของเธอทั้งคู่เป็นเรื่องยากมาก เพื่อน ๆ เอาเรื่องนี้ไปล้อจนเธอทั้งคู่รู้สึกอึดอัดทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ตึงเครียดเข้าทุกที

เฮียวชิน เริ่มต้องการความมั่นคงจากคนรักโดยดรียกร้องความรักมากขึ้นเรื่อย ๆ ตามติดชิอุนแจ เริ่มออกอาการหึงหวง อย่างเช่นตอนที่ชิอินเริ่มตีตัวออกห่างแล้วเธอมาหาชิอึนถึงห้องแต่งตัว ตีโพยตีพายร้องไห้ใหญ่แล้วใครไม่รู้โทรเข้าแล้วไม่พูดเธอก็รีบแย่งโทรศัพท์มาโทรกลับไปทันที ชิอึนเห็นอาการแบบนี้แล้วก็ได้แต่อึดอัดมากขึ้นทุกที ชิอึนเธอกลับอยากหลบหนีมากขึ้นทุกที สถานะการณ์พาให้เธอเผลอพูดออกไปว่า เธอจะเปิดเผยความสัมพันธ์กันต่อเพื่อน ๆ ทุกคนเพื่อทำให้เฮียวชินสบายใจขึ้น แต่ไม่นึกว่า เจ๊เฮียวชินแกจะเอาจริงซะงั้น

จากจุดนี้เองทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่แตกหักกลายเป็นมองหน้ากันไม่ติด ถึงแม้ทั้งคู่จะรักกันเพียงไหนก็ทนแรงกดดันจากเพื่อน ๆ สังคมไม่ไหวจนต้องแยกจากกันไป

จนมาในวันเกิดของทั้งคู่เฮียวชินขอให้เธอทั้งสองกลับมาเริ่มต้นกันอีกครั้ง ในตอนต้นเรื่องก็เหมือนน่าจะจบลงด้วยดีเพราะชิอุนตกลง แต่สุดท้ายเฮียวชินก็โดดตึกลงมาตายอยู่ดี อะไรเป็นสาเหตุในการตายของเธอ เสียงต่างวิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องที่เธออาจท้องไม่มีพ่อ หรืออาจเป็นเพราะชิอึนเป็นคนฆ่าเธอเพราะชิอึนเป็นคนสุดท้ายที่อยู่กับเธอก่อนเสียชีวิต แล้วสุดท้ายเฮียวชินจะตัดสินใจอย่างไร เนื่อคนสำคัญที่เข้าใจเธอที่สุดในชีวิตได้จากไป (ใครจำเรื่องตอนฉากเรื่องได้ก็นี้แหละภาพของคนกำลังจะจมน้ำก็เหมือนความรักที่มันดึงเราให้จมไปกับความรู้สึกที่เราเรียกว่า ความรัก)

สำหรับเกร็ดที่ได้จากเรื่องก็มีหลายอย่างที่แน่ ๆ เลยการสะท้อนปัญหาของเด็กนักเรียนในเกาหลี จากในภาพจะเห็นว่าพวกเธอใช้ชีวิตในโรงเรียนยาวนานมากอยู่กันจนมืดค่ำ ทำให้สังคมในชั้นเรียนเป็นเรื่องสำคัญมาก

เมื่อตัวละครทั้งสองโดนกดดันจากเพื่อนมากก็ได้รับความทุกข์อย่างรุนแรง แล้วเรายังเห็นอีกว่า บางทีเวลามีคนมาวิพากษ์วิจารณืเราน่ะส่วนใหญ่เขาจะเป็นคนที่ไม่ชอบเราอยู่แล้วเมื่อได้ทีเจอจุดอ่อนก็รีบทิ่มแทงใหญ่ ใครไม่มั่นคงก็อาจเสียความมั่นใจไปก็ได้ ถ้าเราจะทำอะไรโดยมองแต่ว่า คนอื่นเขาจะคิดอะไร มากกว่าที่จะเอาความเห็นถูกของตัวเองแล้วล่ะก็ บางทีอาจไม่ได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดก็ได้

การต้องการความยอมรับในสังคมโดยเฉพาะเด็กวัยรุ่นสำคัญต่อพัฒนาการที่จะสืบเนื่องเป็นผู้ใหญ่มาก ไม่ว่าจะเป็นใคร เพศไหน ชอบพออะไรก็ต่างต้องการให้คนอื่นยอมรับทั้งนั้น แต่มนุษย์เรามักจะมองอะไรที่ต่างกับตัวเองว่า แปลก ทั้งที่เมื่อเขาเปลี่ยนสังคมไปตัวเขาเองก็อาจแปลกก็ได้

บทส่งท้าย

เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ซับซ้อนมากให้คิดตามได้ทุกฉาก เป็นหนังเล็กที่ให้อะไรมากมาย แน่นอนภาพสวยตามสไตล์หนังเกาหลีค่ะ ความโรแมนติคก็มากมาย เฮียวชินกับชิอึนเวลาอยู่ด้วยกันจะน่ารักมาก ไม่น่าเกิดโศกนาฏกรรมกับพวกเธอเลย

อ่านแล้วเป็นไงบ้างช่วยวิจารณ์ด้วยนะคะ ถ้าชอบก็จะหามาแนะนำบ่อย ๆ ค่ะ

สำหรับคนที่สงสัยว่า มินอาไปเจออะไรในไดอารี่จนต้องเอาติดมือมาด้วยนั้นก็ตามข้อความข้างล่างนี้แหละ

ค่ะ

"จูบแรกอันแสนหวาน รสของเลือดที่ฉันได้สัมผัส ยังตราตรึงในลิ้นฉันไม่ลางเลือน"

โชคดีค่ะทุกคน